H

هر بار که عکست را میبینم یا بهتر است بگویم هر لحظه که به عکست خیره میشوم، کسی را میبینم که آشناست..  سالهاست میشناسمش

. انگار که در زندگی قبلی ام با تومی زیسته ام. آشنایی برایم.. مثل اینکه سالهاست با آن چشم هایت حرف میزده ام... نگاهت دلم را می لرزاند

شخصی که صاحب عکس است و تکان نمیخورد جوری قلبم را تکان میدهد که یادم می اندازد زنده بودنم را. به یادم می اندازد هنوز نفس کشیدنم را ...

ای آشنای دیرینه ام... تو را با جان و دل میخواهم... تویی که مرا بهتر از خودم میفهمی..

تویی که صدایم را میشنوی قبل از آنکه سخنی بگویم...

تویی که مرا به خنده وا می داری...

وادارم میکنی به فکر کردن، به نوشتن، به مثبت بودن ، به خوش بین بودن ، به زندگی ای که قرار است روزی در آغوش تو ترکش کنم... و تو تا آخرش کنارم می مانی ....

دوستت دارم و از این حس واهمه ای ندارم...

آنقدر برایت مینویسم تا قلم خجالت بکشد ... تا خورشید ذوب شود ، تا شب سرخ شود و ماه تکه تکه شود....

تا همه بدانند ...تو تمام معنای دل و جان منی...تو آغاز تمام دوست داشتن های منی ....

 

Dreams......